از زندگانيم گله دارد جوانيم
شرمنده ى جوانى از اين زندگانيم

دارم هواى صحبت ياران رفته را
يارى كن اى اجل كه به ياران رسانيم

پرواى پنج روز جهان كى كنم كه عشق
داده نويد زندگى جاودانيم

چون يوسفم به چاه بيابان غم اسير
وز دور مژده ى جرس كاروانيم

گوش زمين به ناله ى من نيست آشنا
من طاير شكسته پر آسمانيم

گيرم كه آب و دانه دريغم نداشتند
چون ميكنند با غم بى همزبانيم
اى لاله ى بهار جوانى كه شد خزان
از داغ ماتم تو بهار جوانيم

گفتى كه آتشم بنشاني، ولى چه سود
برخاستى كه بر سر آتش نشانيم

شمعم گريست زار به بالين كه شهريار
من نيز چون تو همدم سوز نهانيم

*شاعر:محمد حسین بهجت تبریزی(شهریار)

کودکی، دخترکی ، موقع خواب

سخت پاپیچ پدر بود و از او می پرسید:

زندگی چیست؟

پدرش از سر بی صبری گفت:

زندگی یعنی :عشق

دخترک با سر پر شوری گفت:

عشق را معنی کن!

پدرش داد جواب:


بوسه ی گرم تو بر گونه ی من

دخترک خنده برآورد ز شوق

گونه های پدرش را بوسید

زان سپس گفت:

پدر ... عشق اگر بوسه بود...


بوسه هایم همه تقدیم تو باد !

to mesle oun gole sorkhi ke gozashtam laye daftar mesle taghdir mesle ghesmat mesle almasi ke hichki vase oun nazashte ghimat

امام حسین
شریعتی درباره امام حسین (ع)





"... و حسین، وارث آدم، که به بنی‌آدم زیستن داد، و وارث پیامبران بزرگ، که به انسان، "چگونه باید زیست" را آموختند، اکنون آماده است تا، در این روزگار، به فرزندان آدم، "چگونه باید مرد" را بیاموزد!..."


مجموعه آثار ۱۹ / حسین وارث آدم / ص ۱۷۱




"... مردی از خانه‌ی فاطمه بیرون آمده است، تنها و بیکس، با دست‌های خالی، یک تنه بر روزگار وحشت و ظلمت و آهن یورش برده است. جز "مرگ" سلاحی ندارد! اما او ، فرزند خانواده‌ای است که "هنر خوب مردن" را، در مکتب حیات، خوب آموخته است..."


مجموعه آثار ۱۹ / حسین وارث آدم / ص ۱۷۰




ای زینب! ای زبان علی در کام! ای رسالت حسین بر دوش!..... مگو که بر شما چه گذشت ؟ مگو که در آن صحرای سرخ چه دیدی ؟ مگو که جنایت در آنجا تا به کجا رسید ؟.....آری ای پیامبر انقلاب حسین! ما می دانیم. ما همه را شنیده ایم ....... اما بگو ای خواهر! بگو که ما چه کنیم ؟لحظه ای بنگر که ما چه می کشیم ؟ دمی به ما گوش کن تا مصایب خویش را با تو بازگوییم .

نجوای دردمندانه دکتر شریعتی با “پیام”بر کربلا(سخنرانی‌)



این دنیا عجیبه،تا مریض نشی برات گل نمیارن،تا گریه



نکنی نوازشت نمیکنن،تا فریاد نکشی به طرفت بر نمیگردن



تا نمیری نمی بخشنت!!

......................................................................



زندگی کوتاهتر از آن است که به خصومت بگذرد و قلبها



گرامیتر از آنند که بشکنند.فردا خورشید طلوع خواهد کرد



حتی اگر ما نباشیم...

.......................................................................



سنگینی باری که خدا به دوش ما می گذارد آنقدر نیست



که کمرمان را خرد کند بلکه آنقدر است که ما را برای دعا



به زانو در آورد.

.......................................................................



زندگی هنر نقاشی کردن است بدون استفاده از پاک کن



جوری زندگی کن که اگر به گذشته برگشتی نیازی به



پاک کن نداشته باشی.

.......................................................................



عیوب دیگران را نباید با انگشت کثیف نشان داد

از یکی شدن بود و بس



از رفتن تا آخر خوندن و با همدیگه رسیدن بود و بس



حرف دلهامونو

(an yare aziz ke bi ghararash budam...asayeshe ruz va ruzegarash budam...emruz bebin che mikonad ba dele man...bichare manam ke bighararash budam

)ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺎﻻﻣﺎﻝ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﯼ ﺩﺭﻳﻐﺎﻣﺮﻫﻤﯽ* ﺩﻝ ﺯ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺁﻣﺪﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻣﯽ* ﭼﺸﻢ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯﺳﭙﻬﺮ ﺗﻴﺰﺭﻭ* ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺟﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻩ ﺗﺎﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻢ ﺩﻣﯽ* ﺯﻳﺮﮐﯽ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝﺑﻴﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ* ﺻﻌﺐ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻮﺍﻟﻌﺠﺐﮐﺎﺭﯼ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﯽ* ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺩﺭ ﭼﺎﻩﺻﺒﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﭼﮕﻞ* ﺷﺎﻩ ﺗﺮﮐﺎﻥﻓﺎﺭﻍ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﮐﻮ ﺭﺳﺘﻤﯽ* ﺩﺭﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﻼﺳﺖ*ﺭﻳﺶ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪﻣﺮﻫﻤﯽ* ﺍﻫﻞ ﮐﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﯼ ﺭﻧﺪﯼﺭﺍﻩ ﻧﻴﺴﺖ* ﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻮﺯﯼ ﻧﻪﺧﺎﻣﯽ* ﺑﯽﻏﻤﯽ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮐﯽﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﺎﻟﻤﯽ* ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖﻭ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺁﺩﻣﯽ* ﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﺮﮎﺳﻤﺮﻗﻨﺪﯼ ﺩﻫﻴﻢ* ﮐﺰ ﻧﺴﻴﻤﺶ ﺑﻮﯼ ﺟﻮﯼﻣﻮﻟﻴﺎﻥ ﺁﻳﺪ ﻫﻤﯽ *ﮔﺮﻳﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪﭘﻴﺶ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﯼ ﻋﺸﻖ* ﮐﺎﻧﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪﻫﻔﺖ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﺒﻨﻤﯽ

ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﺑﻪﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭﺩﻟﻢ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼ ﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭﻟﯽﻟﺐ ﻫﺎﯾﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﻨﺪ،ﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﯿﭻ ﮐﺲ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪﺷﺒﯽ ﺷﺎﻋﺮﻫﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﺮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ: ﻧﺸﺪ!ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ*********************

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * *ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ، ﭼﺸﻤﻪ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺍﺷﮏ ،ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻡ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺩﮐﺎﺷﮑﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﺣﺒﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﺁﺏﺩﺭﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩChashme man , chashmeyezayandeye ashk ,Goone ambestare roodKashki hamcho hobabi bar abDar negahe to raha mishodam azboodo nabood* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** *

--------ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﻓﺮﺝ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﺍﺛﺮ ﺩﺍﺭﺩﺩﻋﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺭﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﻓﺮﺝ ﺭﺍ ﻭ ﻋﺎﻓﯿﺖﺑﻄﻠﺐﮐﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﺴﯽ ﻓﺘﻨﻪ ﺯﯾﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﻓﺮﺝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﯾﻮﺳﻒﺯﻫﺮﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﯼ ﻏﯿﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻈﺮﺩﺍﺭﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﻓﺮﺝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺧﯿﻤﻪﯼ ﺳﺒﺰﮐﻪ ﺍﺧﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮﺩﺍﺭﺩ-------

ﻛﻮﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻪ ﭼﻪﺑﻮﯼ ﻋﻠﻔﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ؟ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﯾﻦﺁﺑﺎﺩﯼ ﭘﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ ﭘﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺷﺎﯾﺪﭘﯽ ﻧﻮﺭﯼ ‚ ﺭﯾﮕﯽ ‚ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﭘﺸﺖ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ ﻫﺎﻏﻔﻠﺖ ﭘﺎﻛﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﻣﯽ ﺯﺩ ﭘﺎﯼ ﻧﯽﺯﺍﺭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺑﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﭼﻪﻛﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩ ؟ ﺳﻮﺳﻤﺎﺭﯼﻟﻐﺰﯾﺪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﯾﻮﻧﺠﻪ ﺯﺍﺭﯼ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﻌﺪﺟﺎﻟﯿﺰ ﺧﯿﺎﺭ ‚ ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﻞ ﺭﻧﮓ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺧﺎﻙ ﻟﺐ ﺁﺑﯽ ﮔﯿﻮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﻨﺪﻡ ﻭﻧﺸﺴﺘﻢ ﭘﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺒﺰﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻨﻢ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ‚ ﺳﺮ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻛﻮﻩ ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﭘﺸﺖﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ؟ ﻫﯿﭻ ﻣﯽ ﭼﺮﺩ ﮔﺎﻭﯼ ﺩﺭ ﻛﺮﺩﻇﻬﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪﭼﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﻟﻚﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ!ﺟﺎﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺴﺖ ﺳﯿﺐ ﻫﺴﺖ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﺴﺖﺁﺭﯼ ﺗﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻛﺮﺩ ﺩﺭﺩﻝ ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﻚ ﺑﯿﺸﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺜﻞﺧﻮﺍﺏ ﺩﻡ ﺻﺒﺢ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﻢ ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺪﻭﻡ ﺗﺎ ﺗﻪ ﺩﺷﺖ ﺑﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻛﻮﻩﺩﻭﺭﻫﺎ ﺁﻭﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮ ﺍﻧﺪ

( . . . ﺻﺪﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻨﯿﻨﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼﻣﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﻧﮑﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮔﻞﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯿﻢ . . . . . .ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺑﯿﺪﯼ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺗﺒﺮ ﺑﺮ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺵ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﯽﺍﻓﺴﻮﺱ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪﺭﻭﺭﺯﯼ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ . . . . . . ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺎﮎﻃﯿﻨﺖ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻟﻬﺎ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﻮﻥ ﺻﺎﻑ ﮔﺮﺩﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﯿﻨﺎ ﺷﻮﺩ ﺍﺯﺩﻫﺎﻥ ﮔﻞ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮔﻔﺖﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﮐﺲ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺭﺳﻮﺍﺷﻮﺩ . . . ******

ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻟﯿﺮ،ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﯿﺮﯼ ﻭﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ، ﺍﺯﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻦ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪﻣﺮﺍ ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﺪ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﺮ ﺁﻥﺑﻠﺮﺯﺩ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻬﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖﺁﻭﺭﺩﻧﯽ ﻣﺮﺍ ﺯﺑﻮﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻬﯿﺪﺳﺖ ﺗﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﺪ ﺩﮐﺘﺮﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺒﻮﻁ ﺩﺭﮐﻮﯾﺮ

ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖﺍﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﻬﺎﺳﺖﻧﻔﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﺍﺳﺖﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻠﻖ ﮔﺮﮔﻬﺎﯼ ﻫﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﻮﻝ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺑﺎﺭﺩﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺎ ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻦﻫﺴﺘﯽﺍﯼ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺍﺑﺪﯼﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻫﯽﻫﺎ ﺷﻮﯼ

ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎﺑﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺳﻨﺠﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﻡ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ ﺑﻮﺩﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﭼﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﮐﻨﺎﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﮔﺎﻩﺷﺒﯽ ﻫﻤﭙﺎﯼ ﭘﯿﭽﮏ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻢﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺎ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﻤﻨﺎﯼﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭘﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢﺩﻝ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺼﻪ ﺍﻡ ﺳﻮﺧﺖﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰﺳﺖ ﺗﻮﺷﯿﺪﺍﯾﯿﻢ ﺭﺍﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﻓﻬﻤﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺳﺖﻭﻟﯽ ﺩﻝ ﺭﺍﺑﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡﺳﺮ ﺭﺍﻫﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺻﺪﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﯾﮏ ﯾﺎﺱﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺁﺏ ﻧﻤﻨﮏ ﺑﺎﺭﺍﻥﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﯽﻭ ﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﺸﻨﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﻧﺴﯿﻢ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺁﻣﺪﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖﺗﻮﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﯾﮏ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺠﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﻋﺠﺐ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻏﻤﻨﮑﯽ ﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖﺑﺒﯿﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ ﭼﻬﺎ ﮐﺮﺩﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺭﻧﺠﺶ ﺧﮑﺴﺘﺮﯼ ﺭﺍﻣﯿﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﭘﯿﭽﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺗﻤﺎﻡ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺩﺍﺩﻭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺗﻼﻃﻢﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﺭﯾﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺩﻟﻢ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﯾﮏ ﺷﺐﭼﺮﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﯼ ﺩﺭ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺳﺖﻭ ﯾﺎﺩﻡ ﻫﺴﺖ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ﯾﮏ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﮔﻞ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺩﺍﺩﻡﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻧﯿﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯽﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻦﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻏﻨﭽﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ?ﺩﻟﻢ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺷﺐ ﺑﻮ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯾﺎ ﺳﺖﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻃﻠﺴﯽ ﻫﺎﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ

ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯﺧﺪﺍﻫﺴﺖ ﺍﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦﻫﻤﻪﻧﺪﺍﺷﺘﻨﻬﺎﺳﺖﺳﺎﯾﻪﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼﮐﻮﭼﮏ ﺑﺰﺭﮒﺷﺪﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺣﺎﻝﻏﺮﻭﺏ ﺍﺳﺖ

ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯﺧﺪﺍﻫﺴﺖ ﺍﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦﻫﻤﻪﻧﺪﺍﺷﺘﻨﻬﺎﺳﺖﺳﺎﯾﻪﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼﮐﻮﭼﮏ ﺑﺰﺭﮒﺷﺪﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺣﺎﻝﻏﺮﻭﺏ ﺍﺳﺖ

10 ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ 1- ﺑﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ﮐﻪﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻪ ﺳﯿﺮﺕ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ... ﺑﻪﺩﻟﯽ ﺩﻝ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ... ﻭﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺸﺖ ﺷﺪﻥ ﺑﻠﺪﺑﺎﺷﺪ... 2 - ﻫﻮﺱ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﺴﯽ ﺭﺍﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ... ﺍﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ... 3- ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺩﺭﺑﺴﺘﻪ ﺭﺳﯿﺪﯼ ﻧﺘﺮﺱ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺸﻮ... ﭼﻮﻥ ﺍﮔﻪ ﻗﺮﺍﺭﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﻮﺩ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ... 4-ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ، ﻫﺪﯾﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ، ﻫﺪﯾﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ... ﭘﺲ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮﺑﺎﺵ. .. 5- ﺷﺮﯾﻒ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺩﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﺁﺯﺍﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ... 6- ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ... 7- ﻭﻗﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽﺑﺮﺍﯾﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺁﺭﺍﻡ،ﻧﺎﺧﺪﺍﯼ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺳﺎﺯﺩ. .. 8- ﻫﺮ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﯼ، ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﯾﺒﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ... 9-ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. .. 10- ﻧﮕﻮ: ﺷﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ: .. . ﺑﮕﻮﺻﺒﺢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ

ﺑﻨﺎﻡ ﺍﯾﺰﺩ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼﺳﯿﺎﻫﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ، ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺧﻔﺘﻪ ﻫﻤﻪﻣﺨﻠﻮﻕ ﺑﯽ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺩﻭ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺧﻔﺘﻦ ﻧﻪ ﭘﺎﺱ ﻭﺷﮑﺮ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺧﻮﻑ ﺍﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡﻫﻢ ﺭﻩ ﻭ ﯾﺎﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﺎﻥ ؟ ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺗﻦﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺟﺎﻥﺑﯽ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﺩ ﮐﻤﯽ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﯾﻦﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﮔﻮﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﯿﺠﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﺸﯽ ﺭﺳﻮﺍ ﺑﺸﻮ ﻫﻢ ﺭﻧﮓ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼﭘﺎﯾﺎﻥ ﺷﻮ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻋﻘﻞ ﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓﺩﻝ ﻭ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺮﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﺒﯿﻨﺪﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﺍﺭﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺬﺍﺭ

ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﻋﻮﺍﻡﻓﺮﯾﺐ ﭘﺨﺶ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺭﺍﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ.ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮﻋﻠﯽﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻥﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯿﻢ؟ﺩﮐﺘﺮﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺪﻭﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﻦ ﺯﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻨﯿﺪ.ﻓﮑﺮ ﺯﻥ ﺭﺍﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩﺍﻭﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺗﺮﺩﯾﺪ.ﯾﮏ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺩﺍﺋﻤﯽ.ﻫﺮﮐﺴﯽ ﯾﮏﺳﺮﺍﺳﯿﻤﮕﯽ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﻮﺩ،ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎﺩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ

saaaaaaaaaalaaaaaaaaaam