سلام بر اجی گلمون خوفی چ خبر
ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻟﯿﺪﻥ ﺩﻟﺴﻮﺯ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻢ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ
ﺷﺐ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﯾﯽ ﻣﯽﺭﻭﺩ
ﮐﺎﻥ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺻﺒﺢ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺭﺍ
ﻭﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﺯﺑﯿﻨﻢ ﭼﻬﺮ ﻣﻬﺮﺍﻓﺰﺍﯼ ﺍﻭ
ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺷﮑﺮ ﮔﻮﯾﻢ ﻃﺎﻟﻊ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺭﺍ
ﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻣﻼﻣﺖ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﭘﯿﭽﻢ ﺯﻧﻢ
ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﺎﻭﮎ ﺩﻟﺪﻭﺯ ﺭﺍ
ﮐﺎﻣﺠﻮﯾﺎﻥ ﺭﺍ ﺯ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺮ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺻﺒﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ
ﻋﺎﻗﻼﻥ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﯿﻦ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻟﯿﻠﯽ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ
ﺍﯾﻦ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺧﺮﻣﻦ ﺳﻮﺯ ﺭﺍ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﺑﺎﺯ ﺭﺍ ﺧﺎﺻﯿﺘﯿﺴﺖ
ﮐﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻩ ﺍﻧﺪﻭﺯ ﺭﺍ
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻤﻨﺪ ﺁﻭﺭ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩﺍﯾﻢ
ﺭﯾﺴﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ
ﺳﻌﺪﯾﺎ ﺩﯼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ