ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢﺍﻣﯿﺪﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻞﺯﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻢ ﺭﻧﮓﺳﺮﺧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﯾﺎﺩﺑﻠﻨﺪﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻩ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪﻏﻠﻄﺎﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺷﮏ؛ﺁﯾﻨﻪﺍﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻝ*ﺍﺷﮑﯿﺴﺖ ﮐﻪﺧﺸﮏ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ*ﻟﺒﺨﻨﺪﯾﺴﺖﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ*******************

mohammad15 (4 months ago) ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﻪﻟﻬﺠﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺰﺩﯼ ﻫﺴﺖ ﺩﻭﺳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﻭﺧﺘﯽﮐﻪ ﮐﺴﺪ ﺷﻢ-----------ﻫﺮ ﺷﻮ ﻧﻤﯿﺎﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﺘﺮﺳﻢﮐﻪ ﺑﺴﺪ ﺷﻢ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﺴﻞ ﺧﻮﻧﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﻭﺥ ﻣﻨﺎﺩﯾﺪﯼ----------ﻧﺸﮑﺪ ﺭﺍ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮔﻒ ﺑﺰﻥ ﺁﺥ ﺟﻮﻥﻧﻔﺴﺪ ﺷﻢ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﭘﺴﻮﻏﻦ ﭘﺲ ﻭ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﺭﺍﺩﯾﺪﻡ----------ﭘﺲ ﻭﺍﺳﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﮕﺎﺭﺗﻢ ﭘﯿﺶ ﻭﭘﺴﺪ ﺷﻢ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﺮﻩ ﺷﻮ ﺗﯿﻔﻮﻧﯽ ﻭ ﺩﻭﻟﺦ ﺑﻮﺩ----------ﻫﺸﺘﯽ ﺗﻮ ﮐﭙﻢ ﺷﺎﺗﺲ ﻭ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺗﺴﺪ ﺷﻢ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮﻡ ﮔﺎﺱ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﻮ ﮔﺮﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ-----------ﺁﺭﺯ ﺩﻟﻮﻣﻪﻣﺜﻞ ﭼﻮﻏﻮﺭ ﺗﻮ ﻗﻔﺴﺪ ﺷﻢ ﺗﻮﯼ ﮐﻤﺮﺕ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭﻫﻨﺪﻭﻧﻪ ﺑﺴﯽ----------ﻧﺎﺯ ﮐﻤﺮ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﭘﻬﻨﺎ ﺷﻐﺴﺪﺷﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ(ﺟﻼﻟﯽ)ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺭﺷﯿﻨﮓ ﻫﻮﺳﻢﺷﺪ----------ﺻﺐ ﮐﻦ ﺑﺪﻣﺪ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻫﻮﺳﺪ ﺷﻢ!ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺵ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﯿﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ:1-ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ(ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﺑﯿﺎﻧﺠﺎﻣﺪ)2-ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮﻥ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺭﻭﺩﯾﺪﯼ ﺻﺪﺍﻡ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻧﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ3-ﺑﺎﭘﻮﻝ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،ﺑﺮﻭ ﻋﻘﺐﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻭﻗﺮﺑﻮﻥ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺟﻠﻮ ﺗﻮﺑﺮﻭﻡ4-ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺒﯽ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭﺧﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺳﯿﻠﯽ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻧﻮﺍﺧﺘﯽﻭ ﻣﻦ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺁﻥ ﺳﯿﻠﯽ ﺯﺩﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ5-ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻢﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﮔﺮﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼﻣﻦ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺩﺭ ﻓﻘﺲ ﺗﻮ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﻮﻡ6-ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ،ﺑﺎﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﺪﻭﺍﻧﻪ ﺭﻭﯼﮐﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﮐﻤﺮ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺑﺎﺳﻦﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ7-ﺑﻪ ﺟﻼﻟﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺭ ﭼﻤﺒﺮ ﻫﻮﺳﻢﺷﺪﻩ،ﻗﺮﺑﻮﻥ ﻫﻮﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻧﻪﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ.ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼﺳﻨﮕﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﭼﺎﭖ ﻣﯿﺸﻪ

ﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﺧﺴﺘﻪﺀ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﯾﺎ ﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﯽﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ....

ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﻮﺩﺩﻭﺭﺵﺳﭙﺎﻩ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﺍﺳﺖ*ﭘﺲﭼﺮﺍﺳﻠﻄﺎﻥ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺑﯽ ﺳﭙﺎﻩﻭﻟﺸﮑﺮ ﺍﺳﺖ*ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﯿﺪﺍﯼﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻥﻇﻬﻮﺭ*ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯﻫﻤﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﺍﺳﺖ

: ﺳﯿﺪ ﺿﯿﺎﺀﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭِّﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﺀﺍﻫﻞ ﻣﻨﺒﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺨﺼﯽ ﺍﺯﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﺣﺎﻓﻆ ﺳﻮﺍﻝﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺮﯾﺪ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎﻧﻢ ﺯ ﻣﻦ ﻣﺮﻧﺞ ﺍﯼ ﺷﯿﺦﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ!ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﺭﻭﺿﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﻧﯿﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﺷﻤﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ. ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﺭﻭﺿﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻬﯽﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﯿﻮﮤﺑﻬﺸﺘﯽ (ﮔﻨﺪﻡ) ﻭ ﺗﻤﺮﺩ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﻭﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺨﻮﺭﺩﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕﻋﻠﯽ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﯿﻄﺎﻟﺐ (ﻉ) ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎﻥﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﯿﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥﺳﺎﻝ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻥﺟﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺍﻫﻮﯾﺪﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻭﺷﻨﯿﺪﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺷﯿﺦ ((ﺷﯿﺦ ﺍﻻﻧﺒﯿﺎﺀ) ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻠﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻣﻐﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ، ﺫﺑﺢﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ(ﻉ) ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻋﺪﮤ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎﺣﻘﯿﻘﺖ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﺑﺎﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ (ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ)ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼﻣﺮﺩﻡ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﺮﺩ» « . ﺑﺴﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﺭﺣﺎﺟﺐ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﯼ ﻗﺼﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﻣﺪﺡﺍﻣﯿﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ، ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﺳﺮﻭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻩﺑﯿﺖ ﺁﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : ﺣﺎﺟﺐ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺸﺮﺑﺎ ﻋﻠﯿﺴﺖ ﻣﻦ ﺿﺎﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽﮔﻨﺎﻩ ﮐﻦ! ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﯾﺎ ﻣﻮﻻﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯿﻄﺎﻟﺐ (ﻉ) ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖﻣﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﯽ ﻣﻦ ﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮﺷﻌﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﻢ! ﺣﺎﺟﺐ ﻋﺮﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ: ﯾﺎ ﻣﻮﻻ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺡﺷﻤﺎﺳﺖ! ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ(ﻉ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﭘﺲﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻨﻮﯾﺲ: ﺣﺎﺟﺐﯾﻘﯿﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺸﺮ ﺑﺎ ﻋﻠﯿﺴﺖ ﺷﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﺥﻋﻠﯽ ﮐﻦ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻦ ...

www.imagehousing.com/image/370286">
Image Sharing

Image Upload

Image Sharing

Image Hosting at ImageHousing.com!

Image Upload

ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ، ﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮﻟﺪﻡﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ.ﺑﺎﺑﯽ ﭘﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﯼ ﺑﻮﺩ.ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﺁﯾﺎ ﺣﻘﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮﻟﺪﺕ؟ﺑﺎﺑﯽ ﮔﻔﺖ، ﺁﺭﻩ.ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ، ﺑﺮﻭ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﯾﻪﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﻭ ﺍﺯﺵ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭﺍﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﻬﺖ ﯾﻪﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺑﺪﻩ.ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﯾﮏﺳﻼﻡ ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﺑﯽ ﻫﺴﺖ.ﻣﻦ ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺍﺯﺕﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﯼ.ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺗﻮﺑﺎﺑﯽ....ﺑﺎﺑﯽ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﻮﻥﺩﺭﻭﻏﻪ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺍﯼ ﮔﯿﺮﺵﻧﻤﯽ ﯾﺎﺩ. ﺑﺮﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ.ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺩﻭﺳﻼﻡ ﺧﺪﺍﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﺑﯿﻪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪﭘﺴﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻢ. ﻟﻄﻔﺎً ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮﻟﺪﻡ ﯾﻪﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻩ.ﺑﺎﺑﯽ....ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺑﯽ ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪﻫﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯽ ﺩﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭘﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ.ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺳﻪﺳﻼﻡ ﺧﺪﺍﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﺑﯽ ﻫﺴﺖ.ﺩﺭﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﻪﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮﻟﺪﻡ ﯾﻪ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﯼ ﻗﻮﻝ ﻣﯽﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻢ.ﺑﺎﺑﯽ....ﺑﺎﺑﯽ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﮔﻔﺖ ﮐﻪﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﻩ.ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭘﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ.ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ.ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺮﻡﮐﻠﯿﺴﺎ.ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﮑﺶ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﻬﺶﮔﻔﺖ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﻭ ﻭﻟﯽ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺎﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺵ.....ﺑﺎﺑﯽ ﺭﻓﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎ.ﯾﮑﻤﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺍﻭﻧﺠﺎﻧﯿﺴﺖ، ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭ ﮐﺶﺭﻓﺖ ) ﺩﺯﺩﯾﺪ ( ﻭ ﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ.....ﺑﻌﺪﺵ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺭﻓﺖ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻭ ﻧﺎﻣﻪﺟﺪﯾﺪﺵ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﺖ.ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﭼﻬﺎﺭﺳﻼﻡ ﺧﺪﺍ" ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﻨﻪ. ﺍﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯾﯿﺶ ﻭﺍﺳﻪﺗﻮﻟﺪﻡ ﯾﻪ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻩ

ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺗﺼﻨﯿﻒ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﺎﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ.ﺷﻌﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ :ﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﻭ ﻛﺮﺩﻡ، ﺧﻄﺎ ﻧﺪﻳﺪﻱ ﻭ ﺩﻳﺪﻡﺷﻜﺴﺘﻲ ﻭ ﻧﺸﻜﺴﺘﻢ، ﺑُﺮﻳﺪﻱ ﻭ ﻧﺒﺮﻳﺪﻡﺍﮔﺮ ﺯ ﺧﻠﻖ ﻣﻼﻣﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﺪﺍﻣﺖﻛﺸﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﺸﻴﺪﻡ، ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻨﻴﺪﻡﻛﻲ ﺍﻡ، ﺷﻜﻮﻓﻪ ﺍﺷﻜﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻱ ﺗﻮ ﻫﺮﺷﺐﺯ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﻜﻔﺘﻢ، ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺷﻜﻮﻩ ﺩﻭﻳﺪﻡﻣﺮﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﻏﻢ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻱ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ، ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﺪﻡﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻱ، ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﻴﺎﻫﻢﭼﻮ ﺑﺨﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻜﺮﺩﻱ، ﻣﮕﺮ ﺯ ﻣﻮﻱ ﺳﭙﻴﺪﻡﺑﺠﺰ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ، ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢﻧﺪﺍﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺮﺩﻡ، ﻣﻼﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺪﻳﺪﻡﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺰﻱ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﻏﻢ ﺩﻝﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻜﻮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺑﺪﻭﺵ ﻧﺎﻟﻪ ﻛﺸﻴﺪﻡﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﻨﺪ ﺷﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻲﭼﻮ ﮔﺮﺩ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺍﻭ، ﺩﻭﻳﺪﻡ ﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻡﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺑﺨﺖ ﺯ ﺩﻳﺪﻩ، ﺯ ﭼﻬﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥﮔﻬﻲ ﭼﻮ ﺍﺷﻚ ﻧﺸﺴﺘﻢ، ﮔﻬﻲ ﭼﻮ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻡﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﻭ ﻛﺮﺩﻡ، ﺑﺴﺮ ﻧﺒﺮﺩﻱ ﻭ ﺑﺮﺩﻡﺛﺒﺎﺕ ﻋﻬﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪﻱ ﺍﻱ ﻓﺮﻭﻍ ﺍﻣﻴﺪﻡ؟ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺩﻭﺭﻩﯼ ﭘﯿﺶ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﻨﯿﺪﻡﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺷﺪﻩﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪﺷﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻣﯽ ﺩﻫﺪ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮﯼ ﮐﻪ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﻧﺸﻮﺩ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﺗﻐﯿﯿﺮﺩﻫﻨﺪ .ﻭﻟﯽ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥﻧﺎﻣﺰﺩﯼ ﻭ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ .ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻫﺪﯾﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﻮﺩﺭﻭﯼ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ...ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺷﺪﻩ ﻭﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﮐﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺎﻩ ﺍﺯﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ، ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻓﺮﺡ ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ .ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖﺩﯾﺮﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﺪ

ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫــــﺶ ﻣﯽ ﮐﻨــــــﻢ،ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨـــﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬـــــــﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــــــــﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﮕﺎﻫـــــــﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ:ﺳﺮ ﺭﺍﻫــــــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻦ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﮔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺴـــــــــﺘﺮﺵ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺑﺮﻩ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺻﺒﺎ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﻡ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺯ ﺍﺑﺮﻩ ﺗﯿﺮﻩ ﺟﺮﻗﯽ ﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻫــــــﺮ ﺟﺎ ﺩﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﻨـــــــﻢ ﻧﺠﻮﺍ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧد

¤ ﺍﻧﺎ ﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﯿﻪ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ¤ﺍﻣﺮﻭﺯﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪﻭﺍﺳﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻤﻮﻥﺭﻓﺖ0ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﻣﺜﻞ ﺁﺑﺠﯿﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺶﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﯼ ﻧﯿﻤﺒﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﻤﺶﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺭﻭ ﺍﺯﺩﻭﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﻨﯿﺪﻡﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺁﺑﺠﯽ ﺧﻮﺑﻢﭘﯿﺸﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻡﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺳﺎﺒﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﮔﺮﯾﻢﻣﯽ ﮔﯿﺮﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺣﺶ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭﺭﺣﻤﺘﺶ ﮐﻨﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ ﺑﻮﺩﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﺼﻮ ﻣﯿﺘﺶ ﻣﻨﻮ ﺁﺗﯿﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﻪﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺍﺵ ﺯﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻥ ﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﺶﺑﻮﺩ ﻭﺍﺳﻪ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ .ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻮﺩﺑﻮﺩﻧﺶ ﺭﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻻﻥﮐﻪ ﻧﯿﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﻗﺪﺭﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯿﻢ ﻓﺮﯾﺐﻇﺎﻫﺮ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ ﺩﻧﯿﺎﺑﻪ ﻫﯿﺸﮑﯽ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ¤ﺷﻨﯿﺪﻡﭼﻮﻥ ﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﺯﺍﺩ ﻭﻓﺮﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪﻣﻮﺟﯽ ﺭَﻭﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺩﺭﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻏﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪﮐﺎﯾﻦ ﻣﺮﻍ ﺷﯿﺪﺍ ﮐﺠﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﺠﺎﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺑﯿﻢ ، ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﻣﺮﮒ ، ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﻮﯾﯽ ﺑﻪﺻﺤﺮﺍ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﭼﻮ ﺭﻭﺯﯼ ﺯﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪﺷﺒﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎﯼﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺁﻏﻮﺵ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﯾﻦﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ... _________________

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﯾﺎﺑﻬﺮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩﺭﻭﺡ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﯼﺻﺎﺣﺐ ﺭﻓﻌﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﺩﯼﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﻧﻮﺭﯾﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﻣﻪ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﯾﺎﺩﻝ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﯼﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺧﺮﻣﻦ ﺍﺧﺘﺮﮔﺮﺩﯼﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﮔﻨﺞ ﻧﻬﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢﻫﺴﺘﯽ ﮐﻮﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﯾﺎﻟﻔﻆ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﯼﻫﻤﻪ ﯼ ﺭﻓﻌﺖ ﺭﺍﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﺰﺕ ﺭﺍﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻮﮐﺖ ﺭﺍﺑﻬﺮ ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﮔﺮﺩﯼﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﺭﻓﻌﺖ ﻭ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﺷﺄﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﻋﺰﺕ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﯾﺎﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﯽﻣﻬﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻣﻌﻄﺮ ﺑﺎﺷﯽﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺑﺎﻍ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﺟﻨﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﺭﻭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺑﺤﺮﮔﻔﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﯾﺎﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﯿﻠﯽﮐﻮﺗﺎﻩﭘﺎﯼ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﯼﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻣﻮﺝ ﺷﻮﯼﻣﻬﺮ ﺭﺍ ﻣﻬﺮ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺷﻮﯼﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻡﺑﻬﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﻢﻃﺎﻗﺖ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﺻﺒﺤﺪﻡ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﯾﺎﻟﺐ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﯼﻋﺴﻞ ﻭ ﻗﻨﺪ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥﺟﺎﻥ ﺷﻮﯼ ﻋﺸﻖ ﺷﻮﯼ ﻣﻬﺮ ﺷﻮﯼ ﺯﺭﮔﺮﺩﯼﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﮔﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯾﺪ ﺯﻟﺒﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﺑﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﮔﺮﯼ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﮔﺮﯼ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺟﺴﺖﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﺏ ﺣﯿﺎﺕﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬﺕ ﺟﺎﻥﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺍﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺁﻥﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻢﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖﺯﺍﻥ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﻣﺪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺍﻭﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺍﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺍﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖﺟﺎﻥ ﺭﻭﺯﻡ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ، ﻟﺬﺕ ﺟﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﺭﻭﺡ ﻧﻮﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ، ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺳﻮﺍﻝﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﯾﺎﻣﻌﻨﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﯽﮔﻔﺖ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡﻗﺪﺭﺕ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ***ﺩﺭ ﭘﯽ ﻋﺸﻖ ﺷﺪﻡﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺋﯿﻨﻪ ﯼ ﺍﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﯿﻨﻢﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻋﻄﺮﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻦ ﮔﻞﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﻡ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻣﺸﮑﯿﻦ ﻧﺴﯿﻢﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﺮﺵ ﻧﺒﺾ ﺳﺤﺮﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﺭﺗﭙﺶ ﻗﻠﺐ ﭼﻤﻦﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺭﻭﺋﯿﺪﻥ ﺑﺎﻍﺍﺯ ﺩﻝ ﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﭘﺮ ﺯﺩﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﺩﺭ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﯽ، ﻫﻤﻪ ﯼﺭﻋﻨﺎﯾﯽﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ

)ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺟﻮﺍﻧﯽ...ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺷﻤﻊ ﺭَﻩ ﻛﺮﺩﻡ،ﻛﻪ ﯾﺎﺑﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺠُﺴﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭ،ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻡﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻛﻮﺭﻩ ﺭﺍﻩِﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺩِﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ،ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏﺑﯿﻨﺪ،ﻫﻤﺮﻫﺎﻥِﻛﺎﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻢ،ﺷﻜﺮ ﺧﻮﺍﺑﯽّ ﻭ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﮔُﻞ ﺷﺒﯿﺨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼّﺗﻠﺨﯽ ﺑﻮﺩ،ﺯﺁﻥﺧﻮﺍﺏِﺧﻮﺵ ﻣﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩ،ﺷﻬﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﯽ،ﺍﻻ ﺍﯼ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥِﺩﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﯾﻢ؟ ﺷﻜﻮﻩ ﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﻧﺴﯿﻢ ﺯﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻛﻮ؟ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ،ﻫﻮﺍﯼ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﺩﺷﯽ ﺩﺍﺭﯼ،ﺑﻼﯼ ﺟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﺮﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﯼِﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺮﯼ[ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ]ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦِﺭﻭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺟﻮﯾﻨﺪ،ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ

)ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺟﻮﺍﻧﯽ...ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺷﻤﻊ ﺭَﻩ ﻛﺮﺩﻡ،ﻛﻪ ﯾﺎﺑﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺠُﺴﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭ،ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻡﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻛﻮﺭﻩ ﺭﺍﻩِﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺩِﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ،ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏﺑﯿﻨﺪ،ﻫﻤﺮﻫﺎﻥِﻛﺎﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻢ،ﺷﻜﺮ ﺧﻮﺍﺑﯽّ ﻭ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﮔُﻞ ﺷﺒﯿﺨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼّﺗﻠﺨﯽ ﺑﻮﺩ،ﺯﺁﻥﺧﻮﺍﺏِﺧﻮﺵ ﻣﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩ،ﺷﻬﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﯽ،ﺍﻻ ﺍﯼ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥِﺩﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﯾﻢ؟ ﺷﻜﻮﻩ ﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﻧﺴﯿﻢ ﺯﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻛﻮ؟ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ،ﻫﻮﺍﯼ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﺩﺷﯽ ﺩﺍﺭﯼ،ﺑﻼﯼ ﺟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﺮﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﯼِﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺮﯼ[ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ]ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦِﺭﻭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺟﻮﯾﻨﺪ،ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ

ﺧﺪﺍﯾﺎ،ﺣﮑﻤﺖ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻦ، ﺗﺎ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺴﻮﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﯽ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﺒﻨﺪﻡ،ﻭ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ،ﺑﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﮕﺸﺎﯾﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺖ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺧﻮﯾﺶ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﮔﻮﯾﺪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺯﯾﺒﺎﯾﻢ،ﺗﻮ ﺍﯼ ﻭﺍﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎﯾﻢ،ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ،ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ، ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﺎ ﻣﻦ

ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ:ﺑﺮﻧﺎﺭﺩﺷﺎﻭ-ﺗﻮﻟﻮﺳﺘﻮﯼ-ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ-ﮔﻮﺗﻪ-ﺩﻭﻣﺎ ﻭ...ﻣﺮﺍﻗﺐﺑﺎﺷﯿﺪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯾﺪﺑﺪﺳﺖﺁﻭﺭﯾﺪﻭﮔﺮﻧﻪﻧﺎﭼﺎﺭﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺑﻮﺩﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﺑﺪﺳﺖﺁﻭﺭﺩﻩﺍﯾﺪﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﺪ)ﺟﺮﺝ ﺑﺮﻧﺎﺭﺩ ﺷﺎﻭ(ﻓﺮﻕﺍﻧﺴﺎﻥﻭﺳﮓﺩﺭﺁﻧﺴﺖﮐﻪﺍﮔﺮﺑﻪﺳﮕﯽﻏﺬﺍﺑﺪﻫﯽﻫﺮﮔﺰﺗﻮﺭﺍﮔﺎﺯﻧﺨﻮﺍﻫﺪﮔﺮﻓﺖ).ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ(ﺍﮔﺮﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺩﻭﺳﺘﺎﻥﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻭﯾﺎﺭﺍﻥﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﺪ،ﮐﻢﻭﺧﯿﻠﯽﺩﯾﺮﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻮﯾﺪ).ﻫﺮﺷﻞ(ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪﮐﺎﺭﺑﺰﺭﮔﯽﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻬﻢﺁﻥﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻣﺎﺭﺍﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﯾﻢ)...ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ(ﻫﯿﭻﭼﯿﺰﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﺍﺯﺍﯾﻦﻧﯿﺴﺖﮐﻪﮐﺴﯽﺍﻧﺴﺎﻥﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻦﺩﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻫﺮﻭﻗﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡﮐﻪﻣﻮﺭﺩﻣﺤﺒﺖﮐﺴﯽﻫﺴﺘﻢ,ﻣﺜﻞﺍﯾﻦﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪﺩﺳﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻋﻼﻡﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪﺧﻮﯾﺶﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ)...ﭼﺎﺭﻟﺰ ﻣﻮﺭﮔﺎﻥ(ﺍﺯﻣﯿﺎﻥﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺩﻋﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻪﺗﭙﻪﻫﺎﻣﯽﺭﻭﻧﺪﺗﻨﻬﺎﺁﻧﻬﺎﯾﯽﮐﻪﺑﺎﺧﻮﺩﭼﺘﺮﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻣﯽﺑﺮﻧﺪﺑﻪﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺭﻧﺪ)ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﭼﺨﻒ(ﻫﯿﭻﮐﺲﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﻣﺎﺭﺍﺑﻬﺘﺮﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻓﺮﯾﺐ ﺩﻫﺪ) .ﮔﻮﺗﻪ(ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﺷﮑﺴﺖﻧﻤﯿﺨﻮﺭﻧﺪﺑﻠﮑﻪﺗﻨﻬﺎﺗﻼﺵﮐﺮﺩﻥﺷﺎﻥﺭﺍﻣﺘﻮﻗﻒﻣﯽﺳﺎﺯﻧﺪ)ﺍﺭﻧﺴﺖ ﻫﻤﯿﻨﮕﻮﯼ(ﮐﺴﯽﮐﻪﺗﺎﺑﻪﺣﺎﻝﻋﻤﻞﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽﺍﻧﺠﺎﻡﻧﺪﺍﺩﻩ،ﻫﯿﭻﮐﺎﺭﺗﺎﺯﻩﺍﯼﺍﻧﺠﺎﻡﻧﺪﺍﺩﻩﺍﺳﺖ.)ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻧﯿﺸﺘﻦ(ﺩﺭﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭﻟﺬﺕﻧﻬﻔﺘﻪﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻫﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪﻟﺬﺕﺩﺍﻧﺴﺘﻦﻭﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﺍﻧﻘﺪﺭﺍﺳﺖﮐﻪﺯﻧﺪﮔﯽﺧﯿﻠﯽﺍﺯﮐﻨﺠﮑﺎﻭﺍﻥﺭﺍﺑﻪﺑﺎﺩﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ).ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻣﺎ(ﺩﺭ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﻋﺸﻖ،ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺟﺎﺫﺑﻪﺗﻘﺼﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ) .ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ(ﻭﺩﺭﺍﺑﺒﺎﺯﺗﺎﺧﻮﺩﺭﺍﺑﯿﺎﺑﯽ...)ﻓﯿﻠﺴﻮﻑﻣﻌﺎﺻﺮ ﻫﻨﺪﯼ(ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻧﺴﺎﻥﭼﯿﺰﯼﺑﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ) .ﮊﺭﮊﺳﺎﻧﺪ(ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪﮐﺎﺭﺑﺰﺭﮔﯽﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻬﻢﺁﻥﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻣﺎﺭﺍﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﯾﻢ)...ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ(ﻫﯿﭻﭼﯿﺰﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﺍﺯﺍﯾﻦﻧﯿﺴﺖﮐﻪﮐﺴﯽﺍﻧﺴﺎﻥﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻦﺩﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻫﺮﻭﻗﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡﮐﻪﻣﻮﺭﺩﻣﺤﺒﺖﮐﺴﯽﻫﺴﺘﻢ,ﻣﺜﻞﺍﯾﻦﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪﺩﺳﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻋﻼﻡﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪﺧﻮﯾﺶﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ)...ﭼﺎﺭﻟﺰ ﻣﻮﺭﮔﺎﻥ(ﺍﺯﻣﯿﺎﻥﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺩﻋﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻪﺗﭙﻪﻫﺎﻣﯽﺭﻭﻧﺪﺗﻨﻬﺎﺁﻧﻬﺎﯾﯽﮐﻪﺑﺎﺧﻮﺩﭼﺘﺮﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻣﯽﺑﺮﻧﺪﺑﻪﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺭﻧﺪ)ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﭼﯿﮑﻒ(ﻫﯿﭻﮐﺲﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﻣﺎﺭﺍﺑﻬﺘﺮﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻓﺮﯾﺐ ﺩﻫﺪ) .ﮔﻮﺗﻪ

ﻫﻤﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳﻨﺪ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺰﻣﻪﻣﺒﻬﻢ ﺁﺏ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺩﻟﮑﺶﺑﺮﮒ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ//ﺭﻭﯼﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ//ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪﺑﻪ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﺧﯿﺎﻝ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﯽﺣﺎﺻﻞ ﻣﻮﺝ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺟﺎﻡ//ﮐﻪ ﺗﻮﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ//ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽﻧﮕﺮﯼ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﺮ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺏ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ//ﻣﻪﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻮﺕﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻟﻐﺰﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ//ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﻣﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺭﺍﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺤﺮ//ﺭﻗﺺ ﻋﻄﺮ ﮔﻞ ﯾﺦ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﺎﺩ//ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﮐﻮﻩ//ﺻﺤﺒﺖ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺒﺢ//ﺏﻏﺾﭘﺎﯾﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻨﺪﻡ ﺯﺍﺭ//ﮔﺮﺩﺵ ﺭﻧﮓﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻞ//ﻫﻤﻪ ﺭﺍﻣﯿﺸﻨﻮﻡ//ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ//ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﺍﯼ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻫﻤﻪﺧﻮﺑﯽ//ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﻫﻤﻪﻭﻗﺖ//ﻫﻤﻪ ﺟﺎ//ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺎﻧﺪﯾﺸﻢ//ﺗﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺑﺪﺍﻥ//ﺗﻮ ﺑﯿﺎ//ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ//ﺟﺎﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺒﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺘﺎﺏ//ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ//ﻗﺼﻪ ﺍﺑﺮ ﻫﻮﺍﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻥ//ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺑﻤﺎﻥ//ﺩﺭ ﺩﻝ ﺳﺎﻏﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺠﻮﺵ//ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺍﺯ ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺎﻧﻢﺑﺎﻗﯽﺍﺳﺖ//ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻡ ﺗﻬﯽ ﺭﺍﺗﻮﺑﻨﻮﺵ

ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ!ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻣﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎﺑﭙﺬﯾﺮﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮﺩﻫﻢ،ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢﻭ ﺑﯿﻨﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺭﺍﺑﻔﻬﻤﻢﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻣﺮﺍ ﻓﻬﻤﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻥﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ!ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺗﻨﻔﺮﻫﺴﺖ ﺑﺬﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﺎﺭﻡﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﻢ ﻭﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻏﻢ ﻫﺴﺖ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻢﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻗﺪﺭﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻦﺧﺪﺍﯾﺎ!ﺧﻄﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻗﻄﻊﺍﻣﯿﺪﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﻭﻣﺮﺍﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ....ﺧﺪﺍﯾﺎ!ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﻭﺭﺍﺿﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍﺑﺮﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪﺧﺪﺍﯾﺎ!ﻣﺪﺩﯼ ﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯿﻢ ﺩﻝ ﯾﻪ ﺁﺩﻡﻧﺒﺎﺷﻪ

سلام خوبی آوا جان دیگه سر نمی زنی کجایی

)ﯾﺎﺩ ﺷﻬﯿﺎﺭ(ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ)ﮐﺎﺭ ﮔﻞ ﺯﺍﺭﺷﻮﺩ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻧﺮﺥ ﯾﻮﺳﻒﺷﮑﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺑﺮ ﺭﻭﺩﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﺋﯽ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﮔﻞ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﺭ ﺷﻮﺩﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺯﺩ ﺯﻟﻒ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥﭼﻤﻦ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﯿﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺍﯼ ﺑﺖ ﻟﺸﮕﺮﯼ ﺍﯼ ﺷﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻩﺳﭙﺎﻩ ﺳﭙﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺎﺭ ﺁﺋﯽﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﺷﺐﺗﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻡ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺁﺋﯽﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﺮﮔﺲ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﯽ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﺳﺮ ﺯﻟﻒ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﻦﺑﻪ ﺩﻡ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﺯ ﺟﺎﻥﺑﭙﺮﺳﺘﻢ ﺷﺐ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﮔﺮ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﻪﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺯ ﺁﻥﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﻟﮑﺸﯽ ﺍﯼﺧﺎﻃﺮﻩ ﯾﺎﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺣﯿﻔﻢ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﻏﯿﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﻻﻟﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺭﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺮﺑﺖ ﺷﻬﯿﺎﺭ ﺁﯾﯽ

ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﮐﻪﺭﯾﺨﺖ،ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵﮐﻦ.......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖ ﺗﺎﻻﭘﯽﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺯﻣﯿﻦ،ﺑﺬﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﺑﻤﺎﻧﺪ،ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻻﺑﻪ ﻻﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮑﺶ...ﻗﺎﺏﮐﻦ ﻭ ﺑﺰﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﻟﺖ......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﮑﺎﻧﯽ،ﺗﻤﺎﻡﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ....ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻏﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ...ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ.....ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻋﺸﻘﻬﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯼ!ﻫﻢ ﺑﯿﻔﺘﺪ.....ﺣﺎﻻ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ،ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﯿﻔﺘﺪ......ﺗﻠﺦ ﯾﺎﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟!ﺧﺎﻃﺮﻩ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪﺑﻤﺎﻧﺪ....ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ؟!!ﻧﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﺧﺎﮎ ﺩﺍﺭﺩ...ﯾﮏ ﺗﮑﺎﻥﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ..ﺗﮑﺎﻧﺪﯼ؟؟!!ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ!ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﺪ.ﺩﻟﺖﺳﺒﮏ ﺷﺪ!ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺟﺎﯼ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﺩﻋﻮﺗﺶ ﮐﻦ،ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺎﻝ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﯾﺨﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺍﻓﺘﺎﺩ...ﻭ ﺣﺎﻻ...ﻭﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻝ،ﯾﮏ ﺩﻝ ﻭﯾﮏ ﻗﺎﺏ ﺗﺠﺮﺑﻪ،ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻭﯾﮏ*ﺍﻭ..*ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ!!!....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!