DanskGlemt: Brugernavn | Password
medlina Min Gæstebog (49) Skriv i gæstebog
در این میان خاطراتت در خاطرم زنده می ماند تا قدر لحظات با هم بودن را بیشتر بدانم...
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ﻋﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻱ ﻭﻳﺮﺍﻧﻪ ﺑﻴﺎ ﺍﻳﻦ
ﺧــــﺎﻧﻪ ﺗﻜﺎﻧــﺪﻳﻢ ﺯ ﺑﻴـــﮕﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎ ﻳﻚ
ﻣﺎﻩ ﺗﻤــــﺎﻡ ﻣﻴـــﻬﻤﺎﻧﺖ ﺑﻮﺩﻳـﻢ ﻳﻚ
ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻣﻬﻤــﺎﻧﻲ ﺍﻳـﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎ
----------------( ﻋﯿﺪﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﺎﻝ
ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ
-----------------(
«»«»«
ﻋﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻱ ﻭﻳﺮﺍﻧﻪ ﺑﻴﺎ ﺍﻳﻦ
ﺧــــﺎﻧﻪ ﺗﻜﺎﻧــﺪﻳﻢ ﺯ ﺑﻴـــﮕﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎ ﻳﻚ
ﻣﺎﻩ ﺗﻤــــﺎﻡ ﻣﻴـــﻬﻤﺎﻧﺖ ﺑﻮﺩﻳـﻢ ﻳﻚ
ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻣﻬﻤــﺎﻧﻲ ﺍﻳـﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎ
----------------( ﻋﯿﺪﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﺎﻝ
ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ
-----------------(
«»«»«
به سلامتی اونی که بی کسه ولی ناکس نیست
به سلامتي همه خوبا كه سخت مشغول شطرنج زندگي اند و نمي دونن مامات رفاقتشون هستيم
به سلامتی اونی که باخت تا رفیقش برنده باشه
به سلامتی بچه های قدیم كه با ذغال واسه ی خودشون سبیل می ذاشتن تا شبیه باباهاشون بشن
نه بچه های الان كه ابروهاشون رو بر می دارن تا شبیه مادراشون بشن.
به سلامتی دریا !
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه
گل آفتابگردان را گفتند: چراشب ها سرت را پایین می اندازی؟ گفت :ستاره چشمک می زند،
نمی خواهم به خورشید خیانت کنم ..........
به سلامتی همه اونایی که مثل گل آفتابگردان هستند .
به سلامتی آسمون که با اون همه ستاره اش یهذره ادعا نداره
ولی یه سرهنگ با سه تا ستاره اش دهن عالم و آدمو ........................ کرده(ببخشين)
و به سلامتی میخی که هرچی توسرش زدن خم نشد.
وبه سلامتی اونا که بار دوستی رو کشیدند و نرنجید
به سلامتي همه خوبا كه سخت مشغول شطرنج زندگي اند و نمي دونن مامات رفاقتشون هستيم
به سلامتی اونی که باخت تا رفیقش برنده باشه
به سلامتی بچه های قدیم كه با ذغال واسه ی خودشون سبیل می ذاشتن تا شبیه باباهاشون بشن
نه بچه های الان كه ابروهاشون رو بر می دارن تا شبیه مادراشون بشن.
به سلامتی دریا !
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه
گل آفتابگردان را گفتند: چراشب ها سرت را پایین می اندازی؟ گفت :ستاره چشمک می زند،
نمی خواهم به خورشید خیانت کنم ..........
به سلامتی همه اونایی که مثل گل آفتابگردان هستند .
به سلامتی آسمون که با اون همه ستاره اش یهذره ادعا نداره
ولی یه سرهنگ با سه تا ستاره اش دهن عالم و آدمو ........................ کرده(ببخشين)
و به سلامتی میخی که هرچی توسرش زدن خم نشد.
وبه سلامتی اونا که بار دوستی رو کشیدند و نرنجید
د
به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمی‌دونن، دوسمون داشتن نمی دونستیم.
به سلامتی درخت!
نه به خاطرِ میوش، به خاطرِ سایش.
به سلامتی دیوار!
نه به خاطرِ بلندیش، واسه این‌که هیچ‌وقت پشتِ آدم روخالی نمی‌کنه.
به سلامتی دریا!
نه به خاطرِ بزرگیش، واسه یک‌رنگیش.
به سلامتی سایه!
که هیچ‌وقت آدم رو تنها نمی‌ذاره.
به سلامتی پرچم ایران!
که سه‌رنگه، تخم‌مرغ! که دورنگه، رفیق! که یه‌رنگه.
به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمی‌دونن، دوسمون دارن و نمی‌دونیم.
به سلامتی نهنگ!
که گنده‌لات دریاست.
به سلامتی زنجیر!
نه به خاطر این‌که درازه، به خاطر این‌که به هم پیوستنش.
به سلامتی خیار!
نه به خاطر «خ»ش، فقط به خاطر «یار»ش.
به سلامتی شلغم!
نه به خاطر (شل)ش، به خاطر(غم)ش.
به سلامتی کرم خاکی!
نه به خاطر کرم‌بودنش،به خاطر خاکی‌بودنش
به سلامتی پل عابر پیاده!
که هم مردا از روش رد می‌شن هم نامردا !
به سلامتی برف!
که هم روش سفیده هم توش.
به سلامتی رودخونه!
که اون‌جا سنگای بزرگ هوای سنگای کوچیکو دارن.
می‌خوریم به سلامتی گاو!
که نمی‌گه من، می‌گه ما.
به سلامتی دریا!
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه.
می‌خوریم به سلامتی اون که همیشه راستشو می‌گه.
به سلامتی سنگ بزرگ دریا!که سنگای دیگه رو می‌گیره دورش.
به سلامتی بیل!
که هرچه قدر بره تو خاک، بازم برّاق‌تر می‌شه.
به سلامتی دریا!
که قربونیاشو پس می‌آره.
به سلامتی تابلوی ورود ممنوع!
که یه تنه یه اتوبان و حریفه********
به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمی‌دونن، دوسمون داشتن نمی دونستیم.
به سلامتی درخت!
نه به خاطرِ میوش، به خاطرِ سایش.
به سلامتی دیوار!
نه به خاطرِ بلندیش، واسه این‌که هیچ‌وقت پشتِ آدم روخالی نمی‌کنه.
به سلامتی دریا!
نه به خاطرِ بزرگیش، واسه یک‌رنگیش.
به سلامتی سایه!
که هیچ‌وقت آدم رو تنها نمی‌ذاره.
به سلامتی پرچم ایران!
که سه‌رنگه، تخم‌مرغ! که دورنگه، رفیق! که یه‌رنگه.
به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمی‌دونن، دوسمون دارن و نمی‌دونیم.
به سلامتی نهنگ!
که گنده‌لات دریاست.
به سلامتی زنجیر!
نه به خاطر این‌که درازه، به خاطر این‌که به هم پیوستنش.
به سلامتی خیار!
نه به خاطر «خ»ش، فقط به خاطر «یار»ش.
به سلامتی شلغم!
نه به خاطر (شل)ش، به خاطر(غم)ش.
به سلامتی کرم خاکی!
نه به خاطر کرم‌بودنش،به خاطر خاکی‌بودنش
به سلامتی پل عابر پیاده!
که هم مردا از روش رد می‌شن هم نامردا !
به سلامتی برف!
که هم روش سفیده هم توش.
به سلامتی رودخونه!
که اون‌جا سنگای بزرگ هوای سنگای کوچیکو دارن.
می‌خوریم به سلامتی گاو!
که نمی‌گه من، می‌گه ما.
به سلامتی دریا!
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه.
می‌خوریم به سلامتی اون که همیشه راستشو می‌گه.
به سلامتی سنگ بزرگ دریا!که سنگای دیگه رو می‌گیره دورش.
به سلامتی بیل!
که هرچه قدر بره تو خاک، بازم برّاق‌تر می‌شه.
به سلامتی دریا!
که قربونیاشو پس می‌آره.
به سلامتی تابلوی ورود ممنوع!
که یه تنه یه اتوبان و حریفه********
bavar nakon tanhaei@ ra
....................##....................
hendevaney royahayetan shirin
anar movafaghiy@hayetan por daneh
pesteye khateratetan khandan
gheseye zendegitan khosh & omretan chon yalda boland
baad
**yalda pishapish mobarak**
....................##....................
hendevaney royahayetan shirin
anar movafaghiy@hayetan por daneh
pesteye khateratetan khandan
gheseye zendegitan khosh & omretan chon yalda boland
baad
**yalda pishapish mobarak**
ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻧﺪﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ...
ﺍﺩﻋﺎﯾﺸﺎﻥ ﺁﺩﻣﯿﺖ..ﮐﻼﻣﺸﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺖ...
ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ...ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮑﯽ
ﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ...ﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ..ﻧﻪ
ﺩﻭﺳﺖ ﻭﺭﻓﯿﻖ ﺻﻤﯿﻤﯽ!ﺗﻨﻬﺎﺻﺎﻑ
ﺑﺎﺷﺪﻭﺻﺎﺩﻕ..ﭘﺸﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺧﻨﺠﺮﯼ
ﻧﺒﺎﺷﺪﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﯾﺪﻥ...ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻮﯾﺪ..ﻓﻘﻂ
ﻫﻤﺎﻥ
ﺑﺎﺷﺪﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ..ﺻﺎﻑ
ﻭﯾﮑﺮﻧﮓ ..
ﺍﺩﻋﺎﯾﺸﺎﻥ ﺁﺩﻣﯿﺖ..ﮐﻼﻣﺸﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺖ...
ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ...ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮑﯽ
ﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ...ﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ..ﻧﻪ
ﺩﻭﺳﺖ ﻭﺭﻓﯿﻖ ﺻﻤﯿﻤﯽ!ﺗﻨﻬﺎﺻﺎﻑ
ﺑﺎﺷﺪﻭﺻﺎﺩﻕ..ﭘﺸﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺧﻨﺠﺮﯼ
ﻧﺒﺎﺷﺪﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﯾﺪﻥ...ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻮﯾﺪ..ﻓﻘﻂ
ﻫﻤﺎﻥ
ﺑﺎﺷﺪﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ..ﺻﺎﻑ
ﻭﯾﮑﺮﻧﮓ ..
sanjay
***
ﺑﺎﺯ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺩﻝ
ﻣﻮﺝ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻏﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻓﺖ
ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻘﺸﯽ ﺯ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ
ﺑﺎﺯ ﺟﺎﻡ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪ
ﺑﺎﺯ ﺯﺧﻢ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﺷﮏ
ﺣﻨﺠﺮﻡ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺷﺮﺡ ﺍﯾﻦ ﻏﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺸﮏ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻭ ﺗﯿﺮ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﯼ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺩﻭﺳﺖ
ﮐﺮﺩ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺗﯿﻐﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺭﺍ
ﮔﻮﺋﯿﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ
ﺁﺏ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﯽ
ﺍﺷﮏ ﺁﺏ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ
ﺗﯿﻎ ﻧﺎﭘﺎﮐﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﻡ
ﺧﻮﻥ ﭘﺎﮐﯽ ﺩﺷﺖ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ
ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ
ﮐﺂﺳﻤﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩ؟
ﺯﯾﺮ ﺳﻢ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺩ؟
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﯾﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ؟
ﮔﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺁﻥ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯿﺮﻭﯾﻢ
ﺣﻖ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎﺳﺖ
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﯿﻢ
ﺍﻭ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﭼﻮﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ
ﻣﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
....ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺷﺪ
ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺎﺗﻢ ﺭﻭﯼ ﺣﺴﯿﻦ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﺁﻥ ﺁﻻﻟﻪ ﺍﯾﻢ
ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﯿﺎﺕ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﻭﺍﻣﺪﺍﺭ ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﻻﻟﻪ ﺍﯾﻢ
***
ﺑﺎﺯ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺩﻝ
ﻣﻮﺝ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻏﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻓﺖ
ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻘﺸﯽ ﺯ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ
ﺑﺎﺯ ﺟﺎﻡ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪ
ﺑﺎﺯ ﺯﺧﻢ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﺷﮏ
ﺣﻨﺠﺮﻡ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺷﺮﺡ ﺍﯾﻦ ﻏﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺸﮏ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻭ ﺗﯿﺮ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﯼ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺩﻭﺳﺖ
ﮐﺮﺩ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺗﯿﻐﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺭﺍ
ﮔﻮﺋﯿﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ
ﺁﺏ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﯽ
ﺍﺷﮏ ﺁﺏ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ
ﺗﯿﻎ ﻧﺎﭘﺎﮐﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﻡ
ﺧﻮﻥ ﭘﺎﮐﯽ ﺩﺷﺖ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ
ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ
ﮐﺂﺳﻤﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩ؟
ﺯﯾﺮ ﺳﻢ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺩ؟
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﯾﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ؟
ﮔﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺁﻥ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯿﺮﻭﯾﻢ
ﺣﻖ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎﺳﺖ
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﯿﻢ
ﺍﻭ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﭼﻮﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ
ﻣﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
....ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺷﺪ
ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺎﺗﻢ ﺭﻭﯼ ﺣﺴﯿﻦ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﺁﻥ ﺁﻻﻟﻪ ﺍﯾﻢ
ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﯿﺎﺕ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﻭﺍﻣﺪﺍﺭ ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﻻﻟﻪ ﺍﯾﻢ
***
ﺟﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺐ ﻣﻬﯿﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﮐﺮﺑﻼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺯﯾﻨﺐ
ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﺧﺎﮎ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻔﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﻟﺪ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺗﻤﺎﺷﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﺗﯿﻎ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰﺩ
ﺭﻗﺺ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺷﯿﺒﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﻢ
ﻋﺮﺵ ﺯﯾﺮ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﺯﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺝ ﺑﭙﻮﺷﯿﻢ ﺭﺩﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﻓﺎﻥ
ﺭﺍﻩ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﮐﺎﺵ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻋﻄﺶ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ
ﺁﺏ ﻣﻬﺮﯾﻪ ﺯﻫﺮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﻢ
ﺁﺧﺮ ﺭﺍﻩ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﯾﻢ
دلم گرفته آسمون ، نمی تونم گریه کنم
شکنجه می شم از خودم ، نمی تونم شکوه کنم
انگاری کوه غصه ها رو سینه من اومده
باز داره باورم می شه ، خنده به من نیوموده
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی کسی یه عمره که در به درم
حتی صدای نفسم ، می گه که توی قفسم
من واسه آتیش زدن یه کوله بار شب بسم
دلم گرفته آسمون ، یه کم منو حوصله کن
نگو که از این روزگار ، یه خورده کمتر گله کن
منو به بازی می گیرن عقربه های ساعتم
برگه تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن
خدا خودت به داد این بنده رو سیاهت برس، خدا جونم بیشتر از هر موقع بهت نیاز دارم
شکنجه می شم از خودم ، نمی تونم شکوه کنم
انگاری کوه غصه ها رو سینه من اومده
باز داره باورم می شه ، خنده به من نیوموده
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی کسی یه عمره که در به درم
حتی صدای نفسم ، می گه که توی قفسم
من واسه آتیش زدن یه کوله بار شب بسم
دلم گرفته آسمون ، یه کم منو حوصله کن
نگو که از این روزگار ، یه خورده کمتر گله کن
منو به بازی می گیرن عقربه های ساعتم
برگه تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن
خدا خودت به داد این بنده رو سیاهت برس، خدا جونم بیشتر از هر موقع بهت نیاز دارم
ur`s sanjay
ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ "ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ"ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ)ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ )
ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻨﮕﻢ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﻋﺎﺷﻘﻲ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﻱ ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﭼﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﻝﺭﻭﺯﺍﺣﺒﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏﺭﻭﺯﺍﻋﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﻭﺻﻞ ﺍﻭ ﻣﺮﺍﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﻤﻲﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﺮﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﻘﺎﺵ ﺭﺍ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﻜﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺶ ﺣﺒﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺸﻴﺪﺁﻧﻜﺔﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺔﺧﻨﺪﻳﺪﺧﻨﺪﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮﺩﺯﺩﻳﺪﭘﺸﺖ ﭘﻠﻚ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﺧﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﺔﻣﻴﺪﻳﺪﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﻣﻴﻠﻢ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮﺩﻡﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﺩﺭﺩﻡ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭﺩﻡﻫﺮﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺷﺪﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮﻗﻔﺴﻢﺷﺪﻣﻨﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻴﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻭﻛﺴﻢ ﺷﺪﻧﻴﺎﺯﺍﺭﻡ ﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻟﻲ ﺭﺍﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪﮔﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻮﻱ ﺗﻮ،ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ،ﻭﻟﻲ ﻫﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻮﻕﺳﻮﻱ ﺩﺭﻣﻲﺁﻳﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻮ،ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﯿﮑﻨﻢﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﺭﺍﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺭﺍﺁﻭﺭﻡ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﮔﻮﻳﻤﺖ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﻣﻦ ﺑﺨﺎﻝ ﻟﺒﺖ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻡﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻡﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯﻣﻬﺮ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻔﺮﺳﺖﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭﻏﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﺩﻟﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﮔﺮ ﻧﺮﺥ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪﺣﺎﺷﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮﻱ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﻨﺪﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺟﺎﺳﺖ ﺑﮕﻮﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻭﻓﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺯﺑﻴﺪﺍﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮﻡﻫﻢ ﺑﺠﺎﻥ ﺗﻮﻛﻪ ﺍﺯﺟﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺗﺮﻡﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ,ﻏﻢ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺩﻝ ﻛﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﻝ ﻧﻴﺴﺖﺁﻧﻜﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺧﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺸﺪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺖﺯﺩﺭﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺑﺎ ﻛﺲ ﺣﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﻢ ﺷﺪ؟ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ،ﻛﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ،ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻢ؟ﺷﺐ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲ ﺑﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ
*ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ***********************
e)Agar baran budam anghadrmibaridam ta ghobarghamhayat shoste shavad.agarparvane budam gerd mohabbate tomicharkhidam .chegune tosif konamto ra ke sharmandeye yas sepidenegahat nashavam morvaridashkam ra nesarat khaham kardmanand shabnami dar barabarekhorshid mohabat to soud mikonam
دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
پسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﯿﻪ ﺣﺎﻟﻢﮔﺮﻓﺘﺲ ﻣﺜﻞ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﮐﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻡﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﺣﺎﻝ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢﺣﺎﻟﻢ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﻭﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺸﻪ* ﻣﺎﻩﻣﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪﺩﺍﺭﻩ ﯾﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﯾﻢ ﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﻧﯿﺎﻣﻮﻥﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ، ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪﻧﺨﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﺮﮎ ﻣﺚ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪﻧﺨﻮﺭ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﺎ ﻓﺮﺍﻭﻭﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍﻣﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﮔﺮﯾﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺩﻣﺎﺱ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩﻣﻮﻧﺪﻥ ﮔﻞ ، ﻣﺎﻝ ﺍﺷﮏ ﺷﺒﻨﻤﺎﺱ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﭼﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍﻣﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺸﺖﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻮﻥ ﺑﺎﺯﻩ ﻫﻨﻮﺯﺑﺎﻏﭽﻪ ﻣﻮﻥ ﻏﺮﻕ ﮔﻼﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺎﺯﻩ ﻫﻨﻮﺯﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻩ ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺐﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺩﻡ ، ﺗﻮ ﻭﻃﻨﺶﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﻣﺎﻫﺎﮐﻪ ﺗﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻃﻠﺐﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ، ﺷﻤﺪﻭﻧﯿﺎﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﻥ ﺩﻻﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻨﻦ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﺷﻘﻦﻗﯿﻤﺘﯽ ﺍﻥ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺳﺒﮏ ﻣﯽﺷﯽ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﯿﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺯﮐﻢ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺧﺎﻃﺮﻩﻫﺎﻣﻮﻥ ﮐﻮﺩﮐﻦ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺩﻻ ﯾﻪﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﻋﺮﻭﺳﮑﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ،ﺑﺎﺯﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻨﻪ ،ﺗﻮﻟﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺗﺎﺏﺑﺎﺯﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺩﻝ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﮔﻼ ﻣﯿﺎﻥﻋﯿﺎﺩﺗﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﺁﺧﺮ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﻋﺒﺎﺩﺗﺖ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺗﻨﻬﺎﻥﻣﺚ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺑﺎ ﺯﺧﻤﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﺷﻨﺎﻥ ، ﻣﺚﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﻏﻢ ﻧﻤﯽﺷﻪ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ، ﺁﺩﻡ ﻧﻤﯽﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺣﺎﻓﻆ ﻭﺍﺳﺖ ﻭﺍﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻌﺮﺍﺷﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﻣﺪﺍﻭﺍﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺴﭙﺎﺭﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﻥ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﯿﻢ ، ﺗﻮ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ،ﻣﻦ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ
ﺍﻫﻞ ﻛﺎﺷﺎﻧﻢﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖﺗﻜﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﺧﺮﺩﻩﻫﻮﺷﯽ،ﺳﺮﺳﻮﺯﻥ ﺫﻭﻗﯽ.ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺩﺍﺭﻡ،ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒﺩﺭﺧﺖ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ،ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ*****.ﻭ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﻜﯽ ﺍﺳﺖ:ﻻﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﻮﻫﺎ،ﭘﺎﯼ ﺁﻥ ﻛﺎﺝ ﺑﻠﻨﺪ.ﺭﻭﯼﺁﮔﺎﻫﯽ ﺁﺏ،ﺭﻭﯼ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﯿﺎﻩ*****.ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ.ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻡﯾﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ.ﺟﺎﻧﻤﺎﺯﻡ ﭼﺸﻤﻪ،ﻣﻬﺮﻡ ﻧﻮﺭ.ﺩﺷﺖ ﺳﺠﺎﺩﻩﻣﻦ.ﻣﻦ ﻭﺿﻮ ﺑﺎ ﺗﭙﺶ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺮﯾﺎﻥﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎﻩ،ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩﻃﯿﻒ.ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻧﻤﺎﺯﻡﭘﯿﺪﺍﺳﺖ:ﻫﻤﻪ ﺫﺭﺍﺕ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﻣﺘﺒﻠﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺭﺍﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢﻛﻪ ﺍﺫﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ،ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮﮔﻠﺪﺳﺘﻪﺳﺮﻭﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺭﺍ،ﭘﯽ((ﺗﻜﺒﯿﺮﺓ ﺍﻻﺣﺮﺍﻡ))ﻋﻠﻒ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻢﭘﯽ((ﻗﺪ ﻗﺎﻣﺖ))ﻣﻮﺝ .****
